Inferences from Radheya - Ranjit Desai

Sorry for this post in English. But just because I felt like it, here goes. 
I wanted to summarize some of the nice situations in Karna's life describing some of his characteristic qualities.

1. Patience: The book shows that Karna has tremendous patience.  When Bheem is attacking Champanagari, Karna's kingdom during the time when the Pandava's are conducing the rajasuya yagna, he fights for the first day, but on the next day, he agrees to a compromise with bheem because hastinapur has informed him to do the same.

2. Love: It is clear that Karna is sincerely in love with his wife Vrushali, whom he refers lovingly as Vrushali. This true love is evident from the times when he declines initially to go to draupadi's swayamwar. When he says that he was about to be killed by the gandharvas in the war, Vrushali was the only person he remembered.

3. Does not stoop to the other person's level: When draupadi calls him a sutputra and declines to wed him, he does not cause any problems in the marriage. He says that considering the kind of lady she is she is not even eligible to become his dasi (slave). That shows that he did not do a tit - for - tat, but was able to think independently.

4. Loyalty: Despite knowing on innumerable occasions that Duryodhan is wrong, just out of friendship Karna sides with him. In some cases even when realizing that the same quality is going to result in his end. One occasion is when he goes at war with all the nearby kingdoms for making Duryodhan a powerful emperor, even at the cost of his own life. When he gives Kunti the promise (wachan) that he will not kill any of the pandavas, before the war, and only try to kill Arjun, because he had taken such a promise earlier. And he fullfills that promise even though he knows that he can get killed because of Parshurama's curse.

Where Krishna tells Karna that he is the eldest Kaunteya, and promises him to make him the emperor. He also mentions that life will be very different, he will be a proper Kshatriya, have five brothers who will worship him, and also have draupadi as his wife. He declines all of this, all for one reason,  his loyalty to Duryodhana, even though he is not the best of people in the world, it shows his quality of accepting someone as our one, even though there might be flaws in them.

5. Generousness: This one incident is a big indicator of Karna's generousness, and devotion. The time when Indra comes and takes the kawach kundal as a beggar. He happily removes them, even though he is forewarned by the Sun god that Indra will come to ask for them so that Arjun could possibly defeat him in the war. Kawach and kundal are the only things that Karna is born with that grant him divine power, and even those are given away.


6. Positivity: Even when his Kawach and kundal are taken away, Karna beautifully explains to his beloved wife Vrushali, why it is good that they are gone. The author has portrayed this very nicely.




Other instances:

+ Realizes the fall of pride: Where Karna's father Adhirath dies  - he gives a nice analogy of how life is like the charriot on the road. Even though his father tested the chariot by removing the linchpins, and the chariot is perfect, there are no guarantees of the road. He says that the test of the chariot test by removing the pins was like taking some small decision very proudly, which can result in very bad things in the end.


If you have read the book, or read other books like Mrutyunjay, please comment and feel free to add other qualities which you think showed Karna to be the great human being he was. Of course, considering that he was human he also made some errors in judgment by siding with Duryodhan. This discussion can include both.

2 oli: Bhavana

भावना ओंजलित घेउन नको जगुस,त्या व्यक्त करन्यात मजा आहे...
डोळ्यात अश्रु नेहमीच येतात,ते पुसुन हसन्यात मजा आहे..............

Maitri

ही ""मैत्री"" .
कधी कधी ओळख अलगदपणे मैत्रीमध्ये बदलते,
गप्पा रंगतात, वादही होतात, नवे नाते उमलते....
गाण्याची एखादी मैफल जशी उत्तरोत्तर रंगत जाते,
तशीच ही मैत्री आयुष्याला संगीतमय करत राहते....
...अशा मैत्रीला नियमांचे अन अटींचे बंध नसतात,
चेहरे दिसले नाही तरी मनं मात्र नक्की दिसतात....
मैत्री अशीच आहे कायम मनात जपण्यासारखी,
चिरकाळ आनंद देणाऱ्या गोड सुरेल गाण्यासारखी!!!!

Jiwhala ki ektepana

आयुष्यातील सर्वात वाईट गोष्ट म्हणजे जिव्हाळा (an attachment ), अतिशय दुख होते जेव्हा आपण तो घालवुन बसतो .... सर्व काही असून नसल्या सारखे वाटते .... नाहिका ?? :( , आयुष्यातील सर्वात चांगली गोष्ट म्हणजे एकटेपणा (a loneliness), कारण ह्यातून खूप काही आपल्याला शिकायला मिळते,........ आणि जेव्हा आपण तो घालवुन बसतो,.... ♥ आपल्याला सर्व काही मिळते ♥ .... नाहिका ?? .....

Marathi Lekh: हे बाणेदार उत्तर देणारा तो विद्यार्थी होता?

तर हि गोष्ट आहे….,
संत एक नाथांची एकदा नदीवर स्नानास गेले असता बाहेर आल्यावर एक यवन (हिरवा मुसलमान) त्यांच्यार थुंकला त्यांनी परत नदीत बुडी मारली आणि बाहेर आले. यवन परत थुंकला त्यांनी परत बुडी मारली, अस १०८ वेळा घडल नाथांनी न त्याला शिव्या शाप दिले न काही बोलले.
शिक्षकांनी हि गोष्ट वर्गात सांगितली आणि त्यांनी यावरून या गोष्टीच तात्पर्य कुणी सांगेल का….?
असा प्रश्न केला ज्याने त्याने आपापल्या बुद्धी प्रमाणे पुढील उत्तर दिली :
१- नाथ किती महान होते ते कळत
२- नाथांची क्षमाशील वृत्ती दिसून येते
३ - माणसाने कस वागाव ते हि गोष्ट शिकवत
४ - एखाद्याला जिंकायचं असेल तर प्रेमाने जिंका
५ - रागावून त्रास तुम्हालाच
६ - शिक्षा करण्याचा अधिकार तुम्हाला नाही ते काम परमेश्वरच
७ - दुसर्लाया माफ करण्यातच खरा आनंद लपला आहे

अशी एकसो एक उत्तर विद्यार्थ्यांनी दिली पण एक विद्यार्थी मात्र गप्प होता. शिक्षकांनी त्याला विचारले तू काही उत्तर देत, त्यावर तो विद्यार्थी उठून उभा राहिला आणि म्हणाला, “गुरुजी माझ्या मित्रांनी जी उत्तर दिली, ती त्यांना शिकवण्यात आलेल्या शिकवणुकी नुसारच दिली पण, नाथांची हि गोष्ट ऐकल्यावर माझ्या लक्षात आल ते अस….,
“कि हिंदू समाज तेव्हा हि निद्रिस्त होता आणि आज हि आहे “.
शिक्षक म्हणाले, “काय बोलतोस तू…?, नाथांना चूक ठरवतोस…..?”.
तो विद्यार्थी म्हणाला, “ नाही गुरुजी मी नाथांना चूक ठरवणारा कोण….?, नाथ जे काही वागले ते त्यांच्या सन्यस्त वृत्तीला साजेसच होत या कृती मुळे ते संत पदाच्या सर्वोच्च स्थानी बसले पण…?, तो यवन जेव्हा १०८ वेळा थुंकत होता त्यावेळी हिंदू समाज निष्क्रीयतेने पाहत होता. त्याला या गोष्टीचा विरोध करावा असे मुळीच वाटले नाही नाथ संत असले तर तो हिंदू समाज संत नव्हता, जर वेळीच चोप दिला असता तर तो यवन नाथांवर १०८ वेळा थुंकला नसता नाथांनी जस त्याचं काम केल तस हिंदूंनी त्याचं काम करण योग्य होत न कि,
नाथांच्या या कृतीचा चुकीचा अर्थ विचार लोकात पसरवण .

हे बाणेदार उत्तर देणारा तो विद्यार्थी होता ...

स्वातंत्र्य वीर विनायक सावरकर दामोदर

!! जय हिंद, जय महाराष्ट्र !!!
II मराठा तितुका मेळवावा, महाराष्ट्र-धर्म वाढवावा II
--
लाभले अम्हास भाग्य बोलतो मराठी । जाहलो खरेच धन्य ऐकतो मराठी ॥
धर्म, पंथ, जात एक जाणतो मराठी । एवढ्या जगात माय मानतो मराठी ॥